ਨਾਇਕ ਨੰਦ ਸਿੰਘ, ਨੂੰ ਹਮਲੇ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸਥਿਤੀ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਨੰਦ ਸਿੰਘ, ਵੀ.ਸੀ., ਐਮ.ਵੀ.ਸੀ. ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਕਰਾਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਤਾ ਇੱਕ ਭਾਰਤੀ ਸੀ।ਇਹ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਬਹਾਦਰੀ ਲਈ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਅਤੇ ਵੱਕਾਰੀ ਪੁਰਸਕਾਰ ਸੀ, ਜੋ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਮੰਡਲ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ।

ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦਾ ਸੰਪਾਦਨ

ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਵਿਚ 1/11 ਵੀਂ ਸਿੱਖ ਰੈਜੀਮੈਂਟ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਾਇਕ ਸੀ।ਇਸ ਸਮੇ ਉਸ ਦੀ ਉਮਰ 29 ਸਾਲਾਂ ਦਾ ਸੀ।

11/12 ਮਾਰਚ 1944 ਨੂੰ ਬਰਮਾ (ਮੌਜੂਦਾ ਮਿਆਂਮਾਰ) ਦੇ ਮੌਨਗਡੂ-ਬੁਥੀਡਾਗ ਰੋਡ 'ਤੇ, ਨਾਇਕ ਨੰਦ ਸਿੰਘ, ਨੂੰ ਹਮਲੇ ਦੇ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਹਿੱਸੇ ਦੀ ਕਮਾਂਡ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਸਥਿਤੀ ਮੁੜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਸੈਕਸ਼ਨ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਮਸ਼ੀਨ-ਗਨ ਅਤੇ ਰਾਈਫਲ ਦੇ ਫਾਇਰ ਹੇਠਾਂ, ਪੱਟ ਵਿੱਚ ਜ਼ਖਮ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਸਨੇ ਪਹਿਲੀ ਖਾਈ ਨੂੰ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ। ਫਿਰ ਉਹ ਇਕੱਲੇ ਅੱਗੇ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸਦਾ ਚਿਹਰਾ ਅਤੇ ਮੋਡਾ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ, ਫਿਰ ਵੀ ਦੂਸਰੀ ਅਤੇ ਤੀਜੀ ਖਾਈ ਨੂੰ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿਚ ਲੈ ਲਿਆ। ਜਿਸ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਉਪ ਕੁਲਪਤੀ ਦੇ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਾਰ

ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਸਨੇ ਭਾਰਤੀ ਫੌਜ ਵਿਚ ਜੈਮਦਾਰ ਦਾ ਦਰਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦੀ ਇਕਾਈ 1 ਸਿੱਖ ਪਹਿਲਾਂ ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਸੰਚਾਲਨ ਅਤੇ 1947 ਦੀ ਹਿੰਦ-ਪਾਕਿ ਜੰਗ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਅਕਤੂਬਰ 1947 ਵਿਚ ਹੋਈ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੁਆਰਾ ਜੰਮੂ-ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਯੋਜਨਾਬੱਧ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ, ਭਾਰਤੀ ਫੌਜਾਂ ਹਰਕਤ ਵਿਚ ਆਈਆਂ ਸਨ।

12 ਦਸੰਬਰ 1947 ਨੂੰ ਨੰਦ ਸਿੰਘ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਆਪਣੀ ਬਟਾਲੀਅਨ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਡਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪਲਟਨ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਮਸ਼ੀਨ-ਗਨ ਫਟਣ ਕਾਰਨ ਉਹ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਮੌਤ ਬਾਅਦ ਮਹਾ ਵੀਰ ਚੱਕਰ (ਐਮਵੀਸੀ) ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜੋ ਜੰਗ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਬਹਾਦਰੀ ਲਈ ਦੂਜਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਭਾਰਤੀ ਸਜਾਵਟ ਹੈ।